Zien
Zien doe je met je ogen. Het zijn doorgeefluikjes van informatie aan je hersenen. Een doorlopende stroom van informatie bereikt zo je brein. Daarmee is de kous niet af. Het echte werk begint dan pas. De nieuwe informatie wordt verwerkt:
- Heb ik zoiets al gezien?
- Is het gevaarlijk?
- Moet ik er nu wat mee?
- Is het belangrijk er later op terug te komen?
- Als ik het niet ken, ga ik dan op onderzoek uit, of houd ik niet van nieuwigheid?
- Roept het gevoelens op?
Ons brein is getraind op herkennen van zaken die gevaarlijk zijn, en nuttig zijn om te overleven. Eenvoudig gezegd: twee puntjes in de bosjes kunnen de ogen van een leeuw zijn, en als je dat niet direct juist inschat ben je opgegeten voor je het weet. Je brein interpreteert informatie door het te koppelen aan al bestaande ervaringen.
Een minder "gevaarlijk" voorbeeld:
Een jaar of wat terug volgde ik een craquelé cursus en sinds die tijd zie ik overal craquelé-patronen:
- Op een verweerd zebrapad
- Stoeptegelpatronen
- Poeder wat ik mijn drinken doe, valt uit elkaar in een craquelé-structuur
- Een vennetje vol kroos, waar kikkers baantjes in hebben getrokken.
Zo voed ik mijn brein met meer informatie en mogelijkheden rond craquelé-structuren en doe ideeën op om het kleur te geven.
Herken jij dat patroon? Dat je iets nieuws hebt ontdekt en het opeens overal ziet opduiken?
Laat maar weten, onder in bij de reacties, leuk!
Interpreteren
Je hebt het vast wel eens gedaan in je leven, lekker lui in het gras liggen, omhoog kijken naar de wolken en er van alles inzien. Olifanten, schapen, draken.
Je raadt het al: je bent weer aan het interpreteren. Je ziet dingen die je al kent in de vage vormen van de wolken opdoemen. Op de foto hiernaast is het minder mooi weer, maar je ziet er al hoe de verschillende grijstinten je uitnodigen de vormen te interpreteren.
Wat dat met tekenen te maken heeft
Allereerst: je hebt twee manieren van tekenen en schilderen. Je tekent iets heel precies na of je tekent zonder vooropgezet plan, zonder voorbeeld. En zoals alles in het leven: tussen die twee uitersten zitten natuurlijk allerhande soorten variaties.
In mijn atelier laat ik mensen beginnen met hun ogen dicht met twee handen te tekenen, om zo in beweging te komen. Wil je alles van jouzelf meenemen in een tekening, dus ook je gevoel, dan is het zaak in beweging te komen.
Want voelen is bewegen. Ga maar na hoe je je gedraagt als je echt boos bent: stampen met je voeten als je boos wegloopt... Of dansen van vreugde. Tederheid heeft weer andere gebaren.
Vanuit die basistekening ontstaat een soort wolk van lijnen en grijstinten, een ideale basis om als een projectiescherm te gebruiken voor beelden die je spontaan wilt laten ontstaan.
Tot beelden komen
Als ik 10 cursisten begeleid, dan komen er 10 totaal verschillende tekeningen op papier. Iedereen komt vanuit zijn eigen beleving, ervaring en materiaalervaring tot een eigen uniek beeld. Ik weet het natuurlijk wel. Maar iedere keer ben ik weer blij verrast dat het gebeurt. Zoals bij een wolk talloze interpretaties te geven zijn, zo ontstaat uit jouw unieke beweging uiteindelijk jouw eigen beeldverhaal.
Zo'n beeldverhaal kan uit verschillende lagen komen.
Stel je voor dat je een badeendje zit verschijnen. Het kan zijn dat je dat net in de speelgoedwinkel hebt zien staan. Dan is het een recente herinnering. Of je hebt het voor een kind meegenomen en je geniet nog na va de vreugde van het kind om dat geschenk. Of je had vroeger zo'n badeendje en hebt er jaren mee gespeeld in bad, en het heeft thuis bij jou nog steeds een ereplaats, om welke reden dan ook. Als het badeendje vorm krijgt in jouw tekening maakt het jouw gevoel daarbij ook zichtbaar. In wat je ervaart in de vormgeving, wat het ophaalt aan herinneringen en gevoelens. Aan jouw persoonlijke verhaal. En dat maakt jouw badeendje in de tekening uniek.
In het weekend van 28 en 29 mei 2022 geef ik in mijn atelier 2 maal 2 workshops van 1,5 uur om tijdens de Geluksroute in Aalsmeer ervaring op te doen met "Zien, interpreteren en beleven".
(Een vrijwillige bijdrage voor het materiaal is welkom, ik breng geen verplichte kosten in rekening.)
Weet je nu al dat je mee wilt doen, meld je dan alvast aan om een teleurstelling ter plekke te voorkomen. Vol is vol. Wie weet tot ziens in mijn Atelier De Rode Draad.
Reactie schrijven
DickJan (zondag, 22 mei 2022 16:38)
Toch vind ik het jammer dat oude schilderijen zoveel craquelee vertonen. Hadden die schilders dat niet kunnen voorkomen? Kijk, craquelee op zich is misschien mooi, maar als ouderdomsverschijnsel vind ik het maar jammer...
Joke Zonneveld (zondag, 22 mei 2022 21:13)
Die oude meesters hadden geen idee dat hun werk zo'n 500 jaar mee zou gaan. Ik denk dat ze wel trots zouden zijn, dat het er met een beetje craquelé toch nog heel fatsoenlijk uit zag. Maar er valt wel wat aan te doen, en dat is een kunst op zich. De oude laklaag verwijderen en een nieuwe aanbrengen zodat de onderliggende verflaag weer een hele poos veilig zit opgeborgen.