Atelier De Rode Draad
De naam van het atelier
Ik heb mijn atelier de naam 'Atelier De Rode Draad' gegeven met daarbij als logo een eenvoudige labyrint-vorm.
Het labyrint 'dat doe je samen'
Jaren geleden maakte ik op de Vrije School van mijn kinderen kennis met de vorm van het labyrint. Tijdens een bijeenkomst van ouders en leerkrachten liepen we de vorm van het labyrint, die was uitgezet op de vloer.
Eén voor één stroomden we door het labyrint. We liepen op muziek, en zo kwamen we steeds tegelijk bij een bocht aan, steeds ontmoetten we elkaar en liepen we daarna weer ons eigen pad.
Tijdens die avond realiseerde ik me: 'leven/geloven/op pad zijn' dat doe je samen. Je gaat je eigen weg, en tegelijk ben je samen op weg. Toen de vrouw, die op die avond leiding gaf, afscheid nam van school, schilderde ik mijn eerste labyrint-vorm. Ik reconstrueerde de vorm die ik had gelopen en schilderde dit op een doek. Tweemaal heb ik een groepscadeau gemaakt, waarop iedereen zijn naam zette:
Het labyrint, dat doe je samen.
Het labyrint als vorm
Ik begon over het labyrint te lezen, en ontdekte dat je twee hoofdvormen hebt in onze cultuur, het klassieke labyrint, en het kerk- labyrint, bekend uit de Gotische kerken. 'Mijn' labyrintje is een sterk vereenvoudigde vorm van het kerklabyrint. Het kenmerk van deze vormen is dat als je het pad volgt, je niet kan verdwalen, maar dat je altijd uitkomt bij het centrum, hoe bochtig en lang je weg ook mag zijn. Meestal wordt zo'n labyrint gevormd door muurtjes of randen, waarbinnen je de weg aflegt. Omdat ik het labyrint reconstrueerde vanuit de gelopen weg, schilderde ik het pad van mijn voetstappen.
Het labyrint en de liefde
Al snel kwam ik bij het verhaal van Theseus en Ariadne. Theseus gaat het Labyrint van Knossos op Kreta binnen om de Minotaurus te verslaan. Ariadne komt hem te hulp, ze is verliefd op hem. Ze geeft hem een gewijd zwaard mee en een bol wol, die hij af moet wikkelen, om zo de weg terug te vinden als hij de Minotaurus heeft verslagen.
Het tegenstrijdige voor mij was: in een labyrint kun je toch niet verdwalen, dus waarom had hij die draad dan nodig. Gernot Candolini schreef dat Theseus als held naar binnen om zich zelf te leren kennen, en daarna zich verbond met de draad van de liefde om opnieuw de wereld in te gaan. In sommige teksten werd de parallel getrokken van deze draad met 'de rode draad door ons leven'. Ik was er van overtuigd dat Ariadne een rode bol wol had meegegeven, maar later las ik dat er ook sprake was van een gouden draad, of een draad van manen-stralen, of gewoon een bol touw of wol.
Voor mij zijn het labyrint en 'De Rode Draad' onlosmakelijk verbonden!
Het labyrint lopen als vorm van mediteren
In de kathedraal van Chartres is een groot labyrint in de vloer gelegd. Als je in de Middeleeuwen naar de kerk ging, liep je eerst het Labyrint en daarna liep je door naar de viering. Het was een vorm van bezinning. Nu kun je in de zomertijd in de kathedraal van Chartres nog steeds het Labyrint lopen. Eens in de week, op vrijdag gaan de stoelen eraf, en mag je het labyrint gaan. Maar ook in Nederland is er steeds meer gelegenheid een labyrint te lopen. Op een tapijt, op het gras langs een touw of zoals in Hoofddorp, op een nagebouwd labyrint in een spirituele tuin bij de Johannes de Doperkerk.
Het bijzondere aan het gaan van een labyrint is voor mij dat ik tot inkeer kom, in contact met mijzelf, door te bewegen. Ik mediteer terwijl ik beweeg. En eigenlijk is dat ook de insteek bij het schilderen. Niet voor niets heet mijn E-book: "Schilderend in Contact met Mijzelf". Je kunt het hiernaast downloaden.
Tot slot
Als je een kind een labyrint in laat gaan, zal het eindeloos spelen met het gaan van de weggetjes. Ik nodig je uit om in mijn Atelier De Rode Draad jezelf te ontdekken, de liefde als leidraad ter hand te nemen, en bovenal...... spelend te schilderen.
Meer weten over mijn manier van lesgeven?
Meld je aan
voor mijn gratis E-book:
"Schilderend
in Contact met Mijzelf"
Daarna ontvang je ook mijn Inspiratie-mail met artikelen en over activiteiten.
Achtergrond informatie:
Dr.Lauren: Artress Walking a sacred Path
Gernot Candolini: Een LABYRINT in jezelf ontdekken
Marion en Werner Küstenmacher: Labyrinten
Rodger Rundqvist: Het labyrint als inwijdingsweg
Selma Sevenhuijsen: De glimlach van de sirene
